Lijkt het jou leuk om ,op je huwelijk, een professionele ceremoniespreker te voorzien.?

Natuurlijk kan je, voor het brengen van een ceremonie, beroep doen op vrienden of familie.

MAAR, is dit nu net niet HET moment van jouw huwelijksdag?

In dit artikel geven we jou 5 goede redenen om alsnog die professionele ceremoniespreker in te huren.

1. Een Professionele ceremoniespreker = ervaring

professionele ceremoniespreker ervaring

Lijkt het jou wel leuk om jouw ceremonie door een familielid te laten brengen?

Bedenk dan even of die persoon hier wel ervaring mee heeft.

Een professionele ceremoniespreker weet namelijk perfect hoe je een huwelijksceremonie samenstelt,.

Daarnaast kan hij jouw ideeën aanvullen en het geheel net iets persoonlijker maken.

2. jullie verhaal vanuit verschillende invalshoeken gebracht

professionele ceremoniespreker 
verschillende invalshoeken
Slogan everyone has a story handwritten on sticky note, business concept

In tegenstelling tot jouw vrienden zal een ceremoniespreker de dingen objectief bekijken.

Doordat hij verschillende contactpersonen gaat benaderen kan hij jullie verhaal vanuit verschillende invalshoeken bekijken en weergeven.

3. Geen annulering halverwege de aanloop naar jullie huwelijk.

professionele ceremoniespreker minder kans op annulatie
Airport lockdown, Flights canceled on information time table board in the airport while coronavirus outbreak pandemic issued around the world

Vaak wordt het werk, van een ceremoniespreker, onderschat. “

1 uurtje praten, dat is toch makkelijk verdiend?

Vele mensen zullen dan ook geneigd zijn om deze taak op hun schouders te willennemen.

Wanneer, een tijdje later, dan weer blijkt dat er toch meer inzet nodig is geeft men er de brui aan en moet het bruispaar, last minute, op zoek naar een professionele ceremoniespreker.

4. De garantie voor geen gênante verhalen

professionele ceremoniespreker geen gënante verhalen
Business man caught with his trousers down

Een professionele spreker kan heel goed inschatten welke verhalen geschikt of dan weer minder gepast zijn..

Bepaalde anekdotes kunnen, bij sommige mensen, wel eens slechte aarde kunnen vallen.

5. De leiding in handen van een professional .

professionele ceremoniespreker
Important tools for creating movies And digital marketing

Wat met die tante die zo graag een lange speech geeft?

Hoe laat je haar, subtiel, weten dat je hier geen zin in hebt?

Geen makkelijke opgave voor een “familie” spreker.

Voor een professionele spreker is deze taak een stuk makkelijker.

Alvast geen boze gezichten.

Wil je jouw ceremonie buiten laten doorgaan?

Dan vind je hier alvast een aantal tips: https://www.ladyhill.be/trouwceremonie-buiten/

Wil je ons graag aan het werk zien? Klik dan hier: https://www.youtube.com/watch?v=mE0VQawhiqM

Benieuwd naar onze werkwijze? Deze vind je hier: https://www.ladyhill.be/trouwceremonie-werkwijze/

Vragen? Neem dan zeker en vast contact met ons op.

Warning: Trying to access array offset on value of type bool in /customers/2/2/a/ladyhill.be/httpd.www/wp-content/themes/moments/framework/modules/blog/blog-functions.php on line 176

Sea Beau

Sea Beau: Zin in de Belgisch/Franse keuken?

Dan is “this the place to be”!

Dit restaurant wordt uitgebaat door Belgen en op hun menu staan vele lekkere vlees en vis specialiteiten.

De ontvangst was vriendelijk en hartelijk en daar wij vegetariërs zijn toverde de kok voor ons een heerlijke vegetarische pasta uit zijn kookpotten.

Sea beau

De kleinkinderen, die genoten van de heerlijke balletjes in tomatensaus en een ijsje en de schoonzoon, die vond het stoofpotje van vis dan weer super heerlijk.

Ben je in de buurt van Playa Paraisio dan is dit zeker een aanrader.

Tip: maak na je maaltijd ook eens een wandelingetje langs de kust, het uitzicht is er prachtig!

Op zoek naar een uitstapje in de buurt? Misschien is een bananenplantage dan iets voor jullie: https://www.ladyhill.be/bananenplantage-las-margaritas/

reserveren of de kaart bekijken? https://www.facebook.com/Seabeau-Callao-2442135335853537/

Bananenplantage Las Margaritas

Bananenplantage Las Margaritas

Bananenplantage Las Margaritas:

Wij waren benieuwd naar de aard en de cultuur van de bananen.

Jij ook? Bezoek dan deze bananenplantage, in de buurt van Las Galletas.

Wij deden dit met gids, en beleefden een fantastische educatieve ervaring.

De tour is ook geschikt voor kinderen.

De gids betrok hen namelijk op een leuke manier in het verhaal.

Op het einde mochten we zelfs niet alleen van de bananen proeven maar ook van de afgeleide producten.

Bananenplantage Las Margaritas

reserveren en meer info vind je hier: https://lasmargaritasbananaexperience.com/

Op zoek naar een lekker restaurantje in de buurt met vegetarische opties? Neem hier een kijkje: https://www.ladyhill.be/sea-beau/

Warning: Trying to access array offset on value of type bool in /customers/2/2/a/ladyhill.be/httpd.www/wp-content/themes/moments/framework/modules/blog/blog-functions.php on line 176

El Monasterio, meer dan een restaurant!

el Monasterio meer dan een restaurant

El Monasterio is meer dan een restaurant, meer zelfs dan een complex met zes restaurants.

Het voormalig kloostercomplex in Los Realejos is een verzamelplaats voor mensen die houden van gastronomie, natuurlijke schoonheid en geschiedenis.

Een domein van 100.000 m² of 25,71 hectare, waarvan een groot deel maagdelijk land is, aan de voet van de vulkanische berg la Montañeta del Fraile.

Er wordt zorg gedragen voor de omgeving, je kunt er wandelen tussen de pijnbomen en de inheemse bloemperken, je kunt er verpozen door naar de dieren te kijken.

Het geheel straalt rust uit en er vertoeven biedt een totale ontspanning.

el Monasterio meer dan een restaurant

El Monasterio, meer dan een restaurant, ook voor vegetariërs!

De ‘Hacienda de San Pedro’,

die ook beschikt over een ‘Bodega’, serveert een smakelijke lijn van paella, visstoofschotels en zeevruchten.

Er zijn ook tal van Canarische opties zoals de typische ‘Conejo con salmoreja’, een scherp pittig gerecht van konijn in pikante saus, geserveerd met Canarische aardappelen.

Daar wij vegetariërs zijn kozen we voor de “Hacienda de San Pedro” daar deze een vegetarische schotel had en we werden zeker niet teleurgesteld!!!

el Monasterio meer dan een restaurant


‘Cafe al Mirador`

’ heeft een groot terras met zicht op Puerto de la Cruz. De internationale gerechten zijn van zeer hoge kwaliteit en een dagelijks menu is beschikbaar.

Dit restaurant staat bekend om haar ‘haute cuisine’. Er is ook een aparte ruimte voor grote groepen. De locatie is uniek omdat je achter glazen wanden zit waar je jezelf kunt ontspannen en dromerig kunt genieten van het uitzicht op de omliggende Orotavavallei en de Atlantische oceaan.


‘La Cabana’ is gespecialiseerd in fondue van kaas, vlees of vis.


‘El Convento’

is een ruimte met zuilen en gewelven gevuld met grote tafels die een capaciteit heeft voor 250 personen, inclusief een dansvloer. Dit is de ruimte voor feesten en recepties.


‘La Ermita’,

is een lounge waar je kunt genieten van het ontbijt, lunch, namiddagthee of een romantisch diner bij kaarslicht.
‘Bodega San Pedro’ is een uiterst rustiek restaurant waar je specialiteiten zoals vlees gebakken op een steengrill, gebakken konijn op Canarische wijze en allerhande Canarische kazen kunt degusteren.

In de kelder vind je de bodega waar een brede selectie van wijnen wordt tentoongespreid.

El Monasterio, meer dan een restaurant en meer…..

wil je ervoor of erna een leuk stadje bezoeken?

Dan is La Otrava zeker een leuke optie.

Ontdek het alvast hier: https://www.ladyhill.be/la-otrava-de-historische-stad/

een blik werpen op hun website? Dat kan je hier: https://www.mesonelmonasterio.com/

Warning: Trying to access array offset on value of type bool in /customers/2/2/a/ladyhill.be/httpd.www/wp-content/themes/moments/framework/modules/blog/blog-functions.php on line 176

La Otrava de historische stad

La Otrava de historische stad een niet te missen parel van Tenerife. Zoveel charme op zo’n kleine oppervlakte, daar kun je gerust een dagje voor uittrekken. Deze wandelroute voert je langs de mooiste plekjes.

La Otrava de historische stad

La Otrava de historische stad wandeling

Begin je bezoek op het intieme plein Plaza Casañas, dat wordt gedomineerd door de imposante Iglesia de Nuestra Señora de la Concepción. De huidige kerk dateert van de 18de eeuw, maar is gebouwd op de fundamenten van een oudere kerk die neerging tijdens een aardbeving in 1705.

Aan het begin van de 16de eeuw, kort na de verovering van Tenerife, vestigden Spanjaarden zich in de Orotava-vallei. Ze gingen er suikerriet en druiven verbouwen. Op deze plek stichtten zij hun eerste parochiekerk en in de directe omgeving verrezen hun huizen, die dankzij de goede oogsten steeds groter en fraaier werden

Barok en rococo

Iglesia de Nuestra Señora de la Concepción is een hallenkerk met een opvallend grote koepel, drie schepen en twee kleine torens. Het interieur weerspiegelt de barokke mode van eind 18de eeuw, maar herbergt ook enkele rococo-elementen.

Het barokke retabel van Virgen de la Concepción dateert nog van de 17de eeuw.

La Otrava

Fraai zijn ook het kerkgestoelte en het altaar dat de Italiaan Giuseppe Gagini houwde uit marmer en albast.

Als je om de kerk loopt en linksaf Calle del Colegio in gaat (klimt; de straat gaat bijna steil omhoog), betreed je Doce Casas (‘Twaalf Huizen’). Dit is de wijk waar de Spaanse grootgrondbezitters hun stadshuizen bouwden. Stuk voor stuk paleisjes en in veel gevallen open voor publiek, als museum of horeca.

Casa Lercaro

In het eerste huis aan de rechterkant, Casa Lercaro uit 1671, kun je lekker eten en drinken. De met kinderkopjes geplaveide binnenplaats grenst aan een weelderige tuin. In het pand is ook een interieur- en decoratiewinkel gevestigd. Naast Casa Lercaro produceert men nog altijd gofio (meel van geroosterd graan of mais) in Molino de Gofio la Máquina. Ooit werd de molen aangedreven door de waterkracht uit een langs stromend beekje, tegenwoordig malen de molens het meel machinaal. Je kunt binnen een kijkje nemen en een zakje gofio kopen. Het is nog altijd het basisingrediënt in de Canarische keuken.

Iets verderop, de straat heet inmiddels Calle San Francisco, kun je een kijkje nemen in

enkele casas de los balcones. Dit zijn de in de 16de en 17de eeuw gebouwde elegante woonhuizen met hun houten balkons, ramen en deuren en van smal traliewerk voorziene houten erkers. De balkons lopen vaak langs de hele gevel. Dat zie je ook aan de achterzijde, waar het dagelijks leven zich afspeelde op de open binnenplaatsen en de galerijen langs de verdiepingen.

Casa de los Balcones

In museum Casa de los Balcones kan je het interieur van zo’n huis bekijken.

Onder meer de stijlkamers boven en de knusse patio op de begane grond, waar de personeelskamers op uit komen.

La Otrava de historische stad

De patio is overvol, met schilderijen aan de muur, planten en bloemen en kasten vol gebruiksvoorwerpen.

Links achterin hangt een set traditionele kostuums, die je als bezoeker even kunt aantrekken voor een selfie of groepsportret. De kleding oogt bewerkelijk, maar is zo aan elkaar genaaid dat je in een oogwenk bent aangekleed. In de twee winkelruimtes bij de entree kan je handnijverheid en lokale producten kopen, waaronder bananen- en honing-rum-likeur.

Museo de las Alfombras

Het naastgelegen huis herbergt een tapijtenmuseum: Museo de las Alfombras. Wie verwacht hier fraai geweven of geknoopte vloerkleden te kunnen bewonderen, komt bedrogen uit. In La Orotava heeft men zich gespecialiseerd in tapijten van pastelkleurig vulkaanzand.

Dit is afkomstig uit de Caldera de las Cañadas del Teide, het maanlandschap rond de berg Teide. Deze tapijten worden in La Orotava jaarlijks gemaakt voor Sacramentsdag (mei-juni, 2e donderdag na Pinksteren). Vier weken daarvoor gaan de kunstenaars al aan de slag op het plein voor het Stadhuis: Plaza del Ayuntamiento. Het rechthoekige, met palmen afgezoomde

plein is dan volledig vol gelegd met zandtapijten van Bijbelse taferelen en gebouwen in de stad. In het museum kun je enkele permanente tapijten bekijken en leer je meer over het verzamelen en verven van het zand, de keuze van het onderwerp en het maken van het tapijt.

Tapijtmuseum gesloten of niet in de stad rond Sacramentsdag? In het tegenover het museum gevestigde Casa del Turista kun je altijd een straattapijt bekijken of zelfs de kunstenaar aan het werk zien. Op het terras kijk je mooi uit op de Orotava-vallei. Verder is Casa del Turista vooral een souvenirwinkel, met lokale kunstnijverheid en culinaire producten.

Calle San Francisco loopt uit op Plaza San Francisco, met rechts de lommerrijke

begraafplaats Pax Dei en links aan de overzijde van het driehoekige plein nog een oude gofio-molen.

La Otrava de historische stad

Sla je aan het begin van het plein linksaf Calle Hermano Apolinar in, dan passeer je Hotel Victoria. Dit is gevestigd in een fraai 17de-eeuws herenhuis, waar je kunt eten op de binnenplaats.

 Botanische Tuinen

Na de volgende zijstraat tref je links La Hijuela del Botánico, een dependance van de Botanische Tuinen in Puerto de la Cruz. Erachter zie je de achterzijde van het stadhuis aan Plaza del Ayuntamiento. Op dit plein vinden de grote feesten plaats van La Orotava, met rond Sacramentsdag de tapijten van vulkaanzand. In december is het plein ingericht als kerstmarkt.

Via Calle Carrera del Escultor Estévez kom je op Plaza de la Constitución, aan de rand van het oude centrum. Vanaf dit plein kijk je weids uit over de vallei en in de verte de zee, maar ook naar de inwoners van La Orotava. Het plein is een populaire plek om te flaneren, een ijsje te eten of op een terras te gaan zitten.

Nog wat hoger voor het uitzicht? Beklim dan de naastgelegen trappen van de Jardínes de

Marquesado de la Quinta Roja, vernoemd naar de vrijmetselaar van wie op het hoogste punt een mausoleum staat.

Volkskunst en kunstnijverheid

Enkele blokken ten noorden van Plaza de la Constitución vind je in de Calle Tomás Zerolo nog twee interessante musea. Museo de Artesanía Iberoamericana exposeert volkskunst uit Latijns-Amerika, de Filippijnen en Spanje. Je vindt er een collectie muziekinstrumenten, keramiek, textiel, houtsnijwerk en vlechtwerk (onder meer boten van gevlochten biezen, zoals ook Thor Heyerdahl die maakte). Schuin tegenover dit museum

is Artenerife gespecialiseerd in kunstnijverheid en ambachtelijke voorwerpen van Tenerife.

La Otrava de historische stad praktisch:

PARKEREN

De historische binnenstad is autoluw, parkeer je auto daarom bij voorkeur in de wijken die aan de oude stad grenzen. Je kunt ook betaald parkeren in een parkeergarage, zoals Aparcamiento Centro Orotava in Calle Inocencio García 5. Gratis parkeren is mogelijk in Calle Domingo Dominguez Luis 27, achter het park Jardínes de Marquesado de la Quinta Roja.

UIT ETEN

Na al dat wandelen zin een hongertje gekregen?

dan moet je hier zijn: https://www.ladyhill.be/el-monasterio-meer-dan-een-restaurant/

NOOD AAN EEN PLAN?

La Otrava de historische stad

Rustig wandelen in de Montañas Negras

wandelen in de montanas negras

Liever geen toeristische attracties? Zin in rust en natuur?

Dan is een wandeling in de Montañas Negras, “Zwarte Bergen” een aanrader.

Hier kan je een aangename wandeling maken waarbij je eerder de bergen bewondert in plaats van beklimt. 

Wandel langs het adembenemend uitzicht op Santiago del Teide.

Ontdek de gestolde lavastroom die dateert van de laatste uitbarsting van de Chinyero vulkaan in 1909,.

Wandel terug richting de Teide en diens kleinere buur: Pico Viejo.

de wandelroutes vind je hier:

https://activetenerife.com/nl/volcano-hike-montana-negra/#:~:text=Deze%20wandeling%20in%20het%20Chinyero,volledig%20van%20de%20kaart%20veegde.

Costa Del Silencio

1.Westhaven Bay:

Wat?  Een Nederlandse clave waar je kan genieten van lekker eten of, op zaterdag tussen 14u en 16u, een Brusselse wafel

Is er bvb een internationale voetbalwedstrijd dan is het altijd leuk om hier met een aantal Belgen samen voor ons landje te supporteren.

meer info vind je op hun site: http://www.westhavenbay.com/over-ons.html

Hoe er geraken?

Ga van aan ons appartement naar beneden tot aan de grote baan van het shoppingcenter.

Blijf aan de rechterkant tot je aan de bushalte komt. (groene paal met bank)

Neem bus nummer: 470

Duur busrit: +/- 30 min

Op de bus is een schermpje waarop de volgende halte altijd aangekondigd wordt.

Stap af aan halte: Ten Bel

Van daar is het een 15tal minuutjes stappen tot in costa del silencio.

Geef in op google maps: Calle de la Te 45 –  38630 Las Galletas

2. De draaiende hoofden

Wat?  Standbeeld, leuk voor een foto!

3. Ten   Bel

Over het vakantiecomplex Ten Bel is reeds heel wat inkt gevloeid. Zowel voor, als gedurende, als na de realisatie zijn talloze artikels, reportages en reacties over het vakantiedorp de revue gepasseerd. Zelfs anno 2016 is er nog een niet onaardige hetze ontstaan na een reportage van Annemie Struyf over Tenerife. Niet het mooie eiland, niet de cultuur en niet de toeristische plaatsjes kwamen overvloedig in beeld, wel de teloorgang van een deel van Ten Bel werd ondubbelzinnig in beeld gebracht.

Ten Bel, het eens zo majestueuze door een Belg op poten gezette vakantieoord in Tenerife, heeft een heel bewogen geschiedenis achter de rug.

Bezieler en visionair Michel Albert Huygen werd geboren in Hoevenen op 7 februari 1917, in volle oorlog, groeide op in het café van zijn ouders. Hij vertoefde reeds snel tussen de grote mensen en niemand weet of zijn carrière daar al leven werd ingeblazen.

In ieder geval wist hij heel snel zijn commerciële talenten te ontwikkelen. Begin de jaren ’60 was hij eigenaar en zaakvoerder van ‘Den Arel’. Niet zomaar een bedrijf, maar Belgisch grootste radio- en tv-fabriek waar 1.800 mensen werkten. Ooit zei hij: “Te groot om klein te zijn en te klein om groot te zijn”. In deze tijdsgeest ontstond sociaal ongenoegen en ontevredenheid waarbij de vakbonden eisen begonnen te stellen. Eerst wilde men meer loon, daarna werd een extra week vakantie afgedwongen en toen men begon te hengelen naar nog meer vakantie is de ‘frank’ van Meneer Huygen gevallen. “Als iedereen meer vakantie krijgt, stap ik in het toerisme” was zijn devies en verkocht in 1964 zijn fabriek voor, naar verluidt, vijftig miljoen BEF.

Hij was op zoek naar een plek om te investeren in toerisme en dat zou niet aan de Belgisch kust zijn. Neen, hij zocht een zonnige locatie en zet experten aan het werk. Congo, Zuid-Afrika, Libanon en de Canarische Eilanden waren het resultaat van de opzoeking waar de noemer ‘constante zonnige bestemming’ op stond.

Huygen was politiek onbedreven maar voelde als geen ander waar het wel eens fout kon gaan en door zijn visionair aanvoelen werd Tenerife als locatie goed bevonden.

Begin deze jaren ’60 was er van massatoerisme nog geen sprake en de afstanden lagen nog ver uit elkaar. Toen vloog je met een DC-6 van Brussel naar Tenerife (Los Rodeos) en zat je 9 uur aan boord van een luidruchtig propellervliegtuig. Mensen dachten dat Tenerife aan de andere kant van de wereld lag, en dat probleem moest Michel Huygen overwinnen. Niet alleen investeren was belangrijk, de klanten er naar toe brengen was een noodzakelijk gegeven.

Huygen komt eerst aan in Puerto de La Cruz, toen een levendige toeristische metropool, en hij vroeg de eigenaar van het hotel én burgemeester wat de mogelijkheden waren om het regenachtig klimaat in het noorden te ontvluchten. Het antwoord was duidelijk en veelbetekenend; “De bus in en langs de Teide naar het zuiden, daar is het altijd goed weer”.

De rit naar het zuiden duurt vier, hooguit vijf uur en Michel is tevreden. Daar vindt hij het klimaat dat hij voor ogen had. Minimum 300 dagen zon en weinig regen waren de elementen die hij later in verschillende campagnes zou gebruiken. Het kon toen reeds niet meer verkeerd aflopen.

Eerst koopt hij een lap grond in Arico maar de eindeloze administratieve rompslomp is er teveel aan en hij verlegd zich naar een woestijngebied binnen de gemeente Arona. Tussen de Teide en de oceaan is er… niets. Veel cactussen, een aantal plantages en een paar kleine vissershuisjes die Las Galletas moeten voorstellen.

Wij schrijven 1964. Hij wilde geen hotel, maar een complex waar activiteiten en evenementen zouden worden georganiseerd. Er moest iets komen met zwembaden, tennisvelden, met eet- en drinkgelegenheden en een feestzaal en hij kocht (!) een lap grond van 44 hectaren aan 68 peseta’s (€ 0,40) per vierkante meter van een ‘latifundista’, een grootgrondbezitter met de naam José Antonio Tavio. Als hij tien jaar later grond bijkoopt betaalt hij 1.500 peseta’s per vierkante meter. Daar was hij eventjes niet goed van, maar wat moest, moest gebeuren.

Ondertussen is ook de naam van het complex bekend. Analoog aan grote korte namen uit die tijd zoals Kodak, Didak, Schoten, Arel… krijgt de hele handel de naam Ten Bel opgespeld, wat een samenstelling is van Tenerife en België.

In 1964 neemt hij Maggy Van Dam in dienst als marketing manager en dit blijkt een gouden zet te zijn. Ruim 25 jaar stond de ijzeren dame aan zijn zijde. Ze werd smalend Maggy ‘Thatcher’ genoemd of ‘de schrik van Ten Bel’. Zelf zegt ze een stevig karakter te hebben maar dat was nodig om het zo lang vol te houden.

Maanden aan een stuk heeft Huygen terrein geëffend met zware machines, hij sleepte tonnen dynamiet aan om gigantische rotsblokken op te blazen. Zes maanden heeft dat geduurd.

Nu was hij klaar om zijn tienduizend-kamers-tellend-complex op te bouwen. Dat doe je natuurlijk niet alleen. Daar zoek je bouwvakkers voor en hij rekruteert de arbeiders in de wijde omgeving.

Zo worden Alborada, Drago, Géminis, Maravillas, Bella Vista, Frontera, Primavera, Eureka geboren.

Bella Vista is het eerste park dat klaar werd gestoomd; een residentiële wijk met bungalows waar middenin het restaurant El Kiosco wordt neergepoot. Daar kon je maar twee gerechten eten; kip en entrecote.

De bezieler moet gedurende de opbouw ophoesten tegen tal van problemen; hoe geraak je middenin deze woestijn aan zoet water bijvoorbeeld. Daarvoor kocht hij een waterberg en liet smeltwater door kilometers lange leidingen vloeien. Later kocht hij zich in in een watermaatschappij.

Hij kocht verschillende finca’s waar hij palmbomen, struikgewassen, bloemstruiken en planten liet kweken om later te verplanten naar zijn complex. Elektriciteit was dan weer een ander probleem, geen enkele maatschappij voedde deze regio met elektriciteit. Dan zette hij zelf maar een elektrogroep, een joekel van een machine, maar dat volstond niet. Uiteindelijk stonden er vijf generatoren naast elkaar en maakten 24/24 en 7/7 elektriciteit.

Bouwen is één zaak, verkopen en verhuren is een andere.

Koop- en verhuurcontracten of timesharing avant la lettre, was toen al in gebruik in Franse skigebieden en dat systeem zou Huygen ook toepassen in zijn marketingstrategie binnen het Ten Bel-project. Je koopt een bungalow, een appartement of een studio en je laat de exploitatie aan Ten Bel over. Deze verhuurt de panden door en de eigenaar ontvangt een gegarandeerde opbrengst en twee weken vakantie op kosten van Ten Bel.

Dit blijkt een briljant idee maar hoe krijg je kopers uit Vlaanderen 3.000 kilometer verderop om het aanbod aan de man te brengen?

Eind de jaren ’60 zijn lijnvluchten schaars en duur, chartervluchten onbestaand. Voor ieder probleem blijkt Michel Albert Huygen een oplossing te vinden. Ook het transportprobleem lost hij genadeloos op. Hij koopt van Swiss Air een Caravelle, in die tijd het meest moderne lijnvliegtuig, en maakt er een full first classvliegtuig van. Hij plaatst er 65 luxezetels in, zorgt vooral voor veel beenruimte en laat de nodige champagne aanrukken om rijkelijk te laten vloeien gedurende iedere vlucht. Hij overlaadt de kandidaat-investeerder met gastronomische gerechten die hij zo klaarstoomt voor een probleemloze aankoop. De vakantie, of noem het plezierreisje, begon reeds in Zaventem en kostte slechts 5.000,- BEF.

Fabrikanten, nijveraars en kleine zelfstandigen ondernamen de reis van hun leven. Sommigen stapten met koffers vol geld uit de Caravelle en kochten niet één, maar verschillende panden in het resort Ten Bel.

Señor Michel was de god voor veel mensen, de goeroe van en voor de lokale bevolking, el ‘dios’. Hij bracht rijkdom en welzijn naar het dorre zuiden en iets wat nooit tevoren op deze plek was vertoond; vertier. Hij bezat charisma en straalde autoriteit uit. Altijd piekfijn gekleed, met strikje. Een vlinderdas knopen deed hij een halve minuut sneller dan een das knopen; efficiëntie boven alles.

Tot midden de jaren ’70 loopt de verkoop als een trein en vliegt de Caravelle als een shuttle tussen Ten en Bel. Ontelbare kandidaat-kopers worden overgevlogen en het merendeel onder hen koopt en belegt in het vastgoedverhaal van Huygen. Verkopen was makkelijker dan verhuren. Je moet een vastgoed maar één keer verkopen terwijl je datzelfde vele keren moet verhuren om aan je contractverplichtingen te voldoen.

Dus wordt er een nieuwe strategie uitgewerkt om voldoende hurende toeristen naar Ten Bel te krijgen.

In 1968 richt Maggy Van Dam ‘Ten Bel Touring’ op die de touroperator van en voor Ten Bel wordt. Om het groeiende aantal huurders over te vliegen sluit ‘Ten Bel Touring’ een overeenkomst met de Spaanse chartermaatschappij Spantax. Minimum één vlucht per week, in het weekend vloog men ‘eerste klas’, in de week vloog je ‘economie’. Zo konden de kopers en de huurders een beetje uit elkaar gehouden worden. Deze manier van werken sloeg aan en genoot veel bijval. Zoveel zelfs dat SABENA toen is gestopt met haar lijnvluchten op Tenerife.

Nog later werden Ten Bel Touring-kantoren geopend in Frankrijk, Noorwegen en het Verenigd Koninkrijk en van daaruit werden ook toeristen overgebracht. De touroperator zorgde zelfs voor chartervluchten uit New York en Boston.

En Huygen werkte onverstoord verder aan zijn complex. De oppervlakte van het domein vergroot nog steeds, wegen en banen worden aangelegd, nog meer zwembaden worden uitgegraven, nog meer restaurants moeten de hongerige toerist voeden. Het domein wordt zo groot dat er inmiddels een imitatietreintje rondrijdt van de ene uithoek naar de andere.

De beste marketingzet ooit was de slogan ‘Eén dag zonder zon, geld terug!’ Dit werd in Belgenland door de pers weggelachen als een onbezonnen valse en onrealistische publiciteitsstunt. Als het dan eens regende schoven de toeristen aan de receptie voorbij om hun ‘regengeld’ op te eisen. Ze kregen inderdaad 500 peseta’s terugbetaald en doordat het regende of geregend had bleven de toeristen in de bars en restaurants van Ten Bel hangen en verteerden een veelvoud van 500 peseta’s aan eten en drank. Extra winst, kassa, kassa.

Het klimaat spreekt de mensen aan, het wintertoerisme is geboren, de overwinteraars blijven terugkomen. Met temperaturen boven de 20° Celsius is de winter ook the place to be voor mensen met ademhalingsproblemen of met aandoeningen aan spieren of pezen. Iedereen die hier komt geneest op een spectaculaire manier. Lichaamspijnen ebben weg als sneeuw voor de zon. Dit is de beste reclame die Ten Bel ooit kreeg. Meneer Michel was op een bepaald moment in verregaande gesprekken om op het eiland een nierdialysecentrum te openen. Finaal is de deal niet doorgegaan omdat de kliniek uit Brugge niet met de nodige centen over de brug is gekomen.

In elk deeldomein was er steeds wel iets te doen; animatie voor groot en klein, voor jong en oud. Topentertainment kreeg je voorgeschoteld in de centrale evenementenhal La Ballena, die toen de feestzaal werd genoemd. Iedere dag kwamen en gingen er Belgische artiesten: Eddy Wally, Ann Christy, Nicole en Hugo, Willy Sommers, Jimmy Frey, Eddie Delatte (foto) en zelfs de piepjonge Frank Valentino passeerden de revue.

De restaurants boden vooral werkgelegenheid aan de lokale inwoners van het eiland. Om op te dienen hoef je geen opleiding; een charmante glimlach, een galante stap en een beetje stabiliteit in handen en armen waren reeds voldoende om de talrijke toeristen te bedienen.

In het strategisch marketingplan was één zaak over het hoofd gezien: de obers spraken enkel Canarisch, de toeristen waren veelal polyglotten maar spraken niet de lokale taal. Er waren dus, meer dan eens, geschillen tussen service en klant en daar zat Huygen mee verveeld.

Als visionair, bezieler en realisator tovert hij opnieuw een oplossing uit zijn hoed en wordt meteen de uitvinder genoemd van het selfservicerestaurant. Gedaan met perikelen rond spraakverwarring en taalonenigheid. De klanten kunnen vanaf nu hun eigen menu bij elkaar kiezen. Opgelost, probleem.

En zo kwam Albert Huygen meermaals met oplossingen voor de dag voor problemen waar menig medewerker reeds een tijdlang mee kampten.

Huygen wilde het domein afrasteren om de toeristen binnen te houden. Barelen met bewakers zouden moeten zorgen voor een groter veiligheidsgevoel, maar dit was maar een drogreden. Hij wilde het vertier en het amusementsaanbod binnen het domein houden maar dat werd niet in dank afgenomen van de ondertussen talrijke eigenaars. De toeristen wilden ook buiten het domein een kijkje nemen of iets gaan eten in een restaurantje vlakbij en uitgebaat door ‘parasieten’. Zo noemde Huygen de inderhaast meegezwermde toeristen die een graantje wilden meepikken van het succes van Ten Bel.

En daarop had hij ook een antwoord: hij bouwde de ‘put van Ten Bel’, een lager gelegen openluchtruimte met daarin het eerste ‘Centro Comercial’ in het zuiden van Tenerife, met winkels, bars en restaurants en waar nu nog steeds het oudste Belgische etablissement van Ten Bel gelegen is waar op zondagmiddag door honderden overwinteraars vrolijk wordt gedanst.